III Generacja - Wtrysk ciągły gazu w fazie lotnej

Zastosowanie tej generacji systemu zmniejsza ryzyko powstawania zjawiska „powrotu płomienia”, co wynika ze zmiany miejsca wprowadzenia gazu do kolektora dolotowego. Zmiany podciśnienia w kolektorze dolotowym otwierają przepływ gazu do dysz umieszczonych w poszczególnych kanałach dolotowych. Zadaniem reduktora-parownika w III generacji instalacji gazowych jest utrzymanie ciśnienia gazu w określonym zakresie. Za dawkowanie paliwa odpowiedzialny jest sterowany elektronicznie regulator zwany dozatorem (6), który reguluje ilość gazu dostarczanego do silnika. W zależności od producenta instalacji, regulator ten ma różną budowę i bywa różnie nazywany.

Instalacja podciśnieniowa z wtryskiem ciągłym (III generacja) składa się z następujących elementów (schemat 4):

Zawór tankowania (1)
Montowany w tylnej części pojazdu, najczęściej w zderzaku lub pod nim, przy wlewie benzyny lub w tylnym błotniku. Zapewnia bezpieczne połączenie z pistoletem na stacji tankowania i napełnienie zbiornika gazem. W codziennej eksploatacji jest zabezpieczony za pomocą wkręcanego korka lub odchylanej klapki. Łącznie z wielozaworem wchodzi w skład osprzętu zbiornika.

Zbiornik gazu (2)
Magazynuje ciekłą mieszaninę propanu i butanu pod ciśnieniem. W zależności od zastosowanego osprzętu, rozróżniamy dwa typy zbiorników: przystosowane do montażu wielozaworu lub wyposażone w płytę armaturową. Mogą one mieć różny kształt. Najczęściej stosuje się zbiorniki toroidalne, montowane we wnęce koła zapasowego lub walcowe, umieszczane w przestrzeni bagażnika.

Wielozawór (3)
Zespół zaworów zintegrowanych w jednym urządzeniu, montowanym na specjalnym kołnierzu w zbiorniku, stanowiący wraz z zaworem tankowania osprzęt zbiornika (typu włoskiego). Zapewnia prawidłowe i bezpieczne funkcjonowanie zbiornika oraz instalacji, m. in.: zatankowanie odpowiedniej ilości gazu, otwieranie i zamykanie wypływu gazu ze zbiornika, kiedy jest to wymagane, jego ochronę w sytuacjach awaryjnych (nadmierny wzrost ciśnienia, rozszczelnienie), możliwość serwisowania instalacji. Spotyka się również inny rodzaj osprzętu zbiornika (typ holenderski). Spełnia on te same funkcje co wielozawór, każdy zawór jest jednak osobnym elementem montowanym na płycie armaturowej, stanowiącej część zbiornika.

Elektrozawór gazowy (4)
Montowany w komorze silnikowej, otwiera i zamyka przepływ gazu do reduktora-parownika. W elektrozaworze gazowym znajduje się również wymienny filtr ciekłego gazu, który zabezpiecza kolejne elementy układu przed zanieczyszczeniami zawartymi w LPG.

Reduktor-parownik (5)
Montowany w komorze silnikowej, odpowiada za zmianę stanu skupienia propanu-butanu z ciekłego na gazowy (w tym celu jest ogrzewany przez ciecz z układu chłodzenia silnika) oraz zredukowanie ciśnienia do wartości odpowiedniej do zasilania silnika. Reduktory stosowane w układach III generacji najczęściej wyposażone są dodatkowo w czujnik temperatury cieczy chłodzącej.

Dozator (6)
Umieszczony na przewodzie (B) pomiędzy reduktorem (5) a dystrybutorem (7). Wyposażony jest w dwa silniki krokowe, których otwarcie - regulowane w czasie rzeczywistym - pozwala dostosować ilość LPG do aktualnego zapotrzebowania silnika na paliwo.

Dystrybutor (7)
Rozdziela paliwo do poszczególnych cylindrów. W zależności od rozwiązania, w różnych systemach funkcje dozatora i dystrybutora może pełnić jeden moduł.

Kalibrowane dysze (13)
Wkręcone w odpowiednich miejscach w kolektor dolotowy, odpowiadają za dostarczenie paliwa do kolektora, a później do komór spalania. Ich rozmiar dobierany jest w zależności od wielkości silnika.

Emulator wtryskiwaczy (9)
Montowany w komorze silnikowej, służy do wyłączenia zasilania wtryskiwaczy benzynowych (odcięcia dopływu benzyny) podczas zasilania silnika gazem.

Sterownik elektroniczny (10)
Steruje pracą dozatora (6), korzystając z sygnałów pobieranych ze standardowych czujników zamontowanych na silniku (sonda lambda, czujnik prędkości obrotowej i położenia przepustnicy), z których korzysta również układ benzynowy. Odpowiada również za moment przełączenia na zasilanie gazowe. Jest ono możliwe po osiągnięciu zadanych wartości temperatury cieczy chłodzącej i prędkości obrotowej. Dodatkowo sterownik ma również wbudowany czujnik ciśnienia, do którego doprowadzane jest podciśnienie z układu dolotowego. Czasami czujnik ten jest niezależnym elementem.