Projekt S1000plus - LPG na długie dystanse

Projekt s1000plusBadawczy Peugeot 5008 w towarzystwie swoich twórców z uczelni HTW - dra Thomasa Heinze i dra Haralda Altjohanna - oraz przedstawiciela francuskiej marki (w środku)

Pomimo wszystkich zalet ekonomiczno-ekologicznych, autogaz ma i swoje wady, choć relatywnie niewielkie. Jedną z nich jest umiarkowany zasięg konwertowanego samochodu, z reguły mniejszy niż przed adaptacją, na benzynie. Zgoda, że najważniejsze, żeby móc jeździć taniej, ale odwiedzanie stacji co 200-250 km potrafi być uciążliwe, jeżeli wybieramy się w dłuższą podróż. A gdyby tak móc pokonać trasę Saarbrücken-Nicea, liczącą ok. 1000 km, „za jednym zamachem”, bez tankowania po drodze? W dodatku bez używania kropli benzyny! Uczeni z Instytutu Napędów Samochodowych HTW znaleźli rozwiązanie.

Pozornie sprawa jest prosta - wystarczy odpowiednio pojemny zbiornik i cała naprzód. I po co tu „jajogłowi” profesorowie? Owszem, podążając po linii najmniejszego oporu, można by uzyskać odpowiedni efekt poprzez zabudowanie całego bagażnika i może jeszcze części przestrzeni pasażerskiej pojemnikami na LPG, ale nie o to chodzi. Celem inżynierów z HTW było takie przygotowanie samochodu, by nie stracił nic z funkcjonalności i nie kosztował fortuny, a jednocześnie ze sprintera stał się maratończykiem. Zdaniem autorów, specjalnie spreparowane auto dojedzie z Berlina do Warszawy lub Kopenhagi bądź z Hamburga do Sztokholmu czy Oslo bez przystanków po paliwo, choć w przypadku podróży do Danii, Szwecji czy Norwegii problemem może być równie spektakularny powrót, bo stacji tam niewiele.

Skoro „kufer” musi pozostać nienaruszony, pozostaje wnęka koła zapasowego. A raczej pozostawałaby, ponieważ użyty w przedsięwzięciu Peugeot 5008 jej nie ma - „zapas” umieszczono w nim w koszu pod podwoziem. Uczeni uznali, że ta przestrzeń nie jest ani wystarczająca, ani całkowicie bezpieczna jako lokalizacja zbiornika LPG, ponieważ znajduje się za nisko nad nawierzchnią drogi. Zamiast tego, potrzebne pojemniki - ułożone w podobny sposób, jak ma to miejsce w autach zasilanych CNG, czyli cylindry różnej długości ciasno jeden obok drugiego - zainstalowano w miejscu zdemontowanego zbiornika benzyny. W tym celu zmodyfikowano także kształt układu wydechowego, który teraz omija baterię butli pod podłogą. Ponadto, klasyczny diodowy wyświetlacz ustąpił komputerowi pokładowemu, przystosowanemu do odbierania danych o zużyciu gazu i serwującemu je kierowcy w sposób dużo bardziej precyzyjny, co w obliczu braku zasilania benzynowego nabiera szczególnego znaczenia.

Wiele uwagi poświęcono także trwałości adaptowanego silnika. Przejechanie 1000 km bez problemów to żaden wyczyn, dlatego niemieccy inżynierowie postawili sobie dużo ambitniejszy limit - 200 tys. km niezawodności. By go osiągnąć, w testowym pojeździe mierzono tempo recesji gniazd zaworowych i eksperymentowano z ilością dodatków ochronnych, które po usunięciu baku z benzyną przestały być dostarczane silnikowi. W końcu udało się osiągnąć optymalną dawkę środków smarujących i chłodzących górną część komory spalania. Teraz naukowcy z HTW planują rozpoczęcie prac nad „kanistrem rezerwowym” dla kierowców jeżdżących na gazie. O ile zdają sobie sprawę, że takie rozwiązanie byłoby drogie dla indywidualnego użytkownika, widzą jego przyszłość w rękach automobilklubów, stacji paliw czy firm oferujących usługi assistance. Liczymy, że osiągnięcia niemieckich uczonych szybko trafią do codziennego użytku - rosnąca rzesza oszczędnych zmotoryzowanych czeka z niecierpliwością.