Hyundai i20 ecoLPG - mistrz drugiego planu

fot. gazeo.plNie kole w oczy, ale i nie wpada w oko - Hyundai i20

fot. gazeo.pli20 to przedstawiciel przebrzmiałej szkoły stylistycznej koreańskiej marki

Następca zgrabnego i popularnego Getza zawsze sprawiał wrażenie, jakby zaprojektowano go po to, by niczym szczególnym się nie wyróżniał. Nic dziwnego, że na listach rynkowych hitów też był bardziej statystą niż gwiazdorem. Facelifting nadał mu bardziej wyrazistych rysów, ale szkoda, że przy okazji nie poprawiono jakości materiałów użytych do wykończenia wnętrza. Siedząc przed tablicą rozdzielczą można bowiem poczuć się jak nad morzem, przy czym chodzi tu o morze twardego plastiku, a nie bryzy szum i wody lazur. Dla tych, którzy kupują samochód rozsądkiem i portfelem, a nie emocjami i poczuciem estetyki, przygotowano jednak silny argument w postaci instalacji gazowej BRC Sequent 24.11 w zupełnie przyzwoitej cenie 3700 zł (w promocji 3000-3500 zł, ale tylko w modelach z rocznika 2012).

System sekwencyjnego wtrysku LPG oferuje się do „i-dwudziestki” wyposażonej w 4-cylindrowy silnik o pojemności 1,2 l i mocy 85 KM, który oczywiście nie czyni auta demonem prędkości ani nie zapewnia „pole position” podczas startu ze świateł, ale do sprawnego poruszania się w trybie 70-80% w mieście/20-30% poza miastem w zupełności wystarczy. Jednostka napędowa, w połączeniu z 5-biegową skrzynią, sprawnie rusza auto z miejsca, ale do dynamicznej jazdy i wyprzedzania potrzebne są redukcje przełożeń i utrzymywanie prędkości obrotowej na wysokim poziomie. Słowem, typowo „miejskie” zestrojenie. Konwersja na zasilanie gazem nie powoduje utraty osiągów (zmierzone na hamowni wartości to 87,7 KM/113,9 Nm na benzynie i 86,5 KM/113,4 Nm na LPG), ale – co ważniejsze – powoduje utratę znacznej części wysokości rachunków za tankowanie. To ostatnie zaś może odbywać się stosunkowo rzadko, bo przy 39-litrowym zbiorniku LPG (toroidalnym marki STAKO, umieszczonym we wnęce koła zapasowego, zastąpionego „dojazdówką”) i umiarkowanym zapotrzebowaniu na paliwo (7-9 l benzyny na 100 km, zależnie od stylu jazdy, czyli 9-11 l gazu na 100 km) na stacji można się meldować nawet co ponad 400 km. Więcej niż przyzwoicie! Trzeba mieć jednak świadomość, że zabierając małego Hyundaia na autostradę w celu doświadczalnego wyznaczenia kresu jego możliwości należy liczyć się z pewnym zużyciem benzyny – system LPG skonfigurowano tak, by przy znacznych obciążeniach silnika pozwalał na częściowy dotrysk paliwa bazowego (tyle że przy prędkościach dozwolonych przez kodeks drogowy nie doświadczymy takiej sytuacji). Wszystko w celu ochrony zaworów i gniazd zaworowych przed przedwczesnym zużyciem. W najczęściej używanym na co dzień zakresie prędkości obrotowych auto jeździ tylko na gazie (poza rozruchami oczywiście), a przynajmniej obywa się bez dodatkowego układu lubryfikacji.

fot. gazeo.plPorządek i dobry dostęp to hasła-klucze w odniesieniu do sposobu przeprowadzenia konwersji

fot. gazeo.plLokalizacja wygodna, ale podatna na brud

Adaptacje małych Hyundaiów prowadzone są w centrum logistycznym koreańskiej marki, a więc na zasadzie zbliżonej do produkcji taśmowej, chociaż nie bezpośrednio w fabryce. Montaż przeprowadzono solidnie (tylko filtr fazy lotnej powinien być porządniej podtrzymywany w swojej opasce mocującej) i estetycznie (w komorze silnika nie panuje bałagan po dołożeniu reduktora, sterownika, wtryskiwaczy i spółki), z myślą o późniejszych serwisantach (dostęp do komponentów jest łatwy). A skoro już wspominamy o serwisie, to przeglądów instalacji gazowej (podobnie jak i całego samochodu, bowiem standardowy interwał – 20 tys. km lub 12 miesięcy – skrócono) dokonuje się w autoryzowanych punktach Hyundaia (specjalnie do tego przeszkolonych), z częstotliwością raz na 15 tys. km lub raz w roku (zależnie od tego, co wypada pierwsze – wybór nie należy do kierowcy). Podczas każdego przeglądu wymienia się filtr fazy lotnej LPG, podczas parzystych dodatkowo filtr fazy ciekłej. Typowe dla napędzanych gazem aut czynności, żadna skomplikowana filozofia.

Przełącznik kabinowy to standardowy produkt BRC z diodowym wyświetlaczem poziomu gazu, ale ulokowano go w takim miejscu, że nie rzuca się w oczy i nie szpeci tablicy przyrządów swoim niedopasowaniem (zwłaszcza że sama deska rozdzielcza nie jest arcydziełem ani pod względem wzornictwa, ani jakości montażu), a jednocześnie łatwo obserwować jego wskazania. Zawór tankowania zamontowano dyskretnie, w lewej dolnej części zderzaka, gdzie pozostaje łatwo dostępny (choć nie tak łatwo jak zawór pod klapką wlewu benzyny), tyle że w przypadku zgubienia korka będzie narażony na zabrudzenie i korozję.