Autogaz oczami Amerykanów

fot. WikimediaW USA prościej było kupić samochód z instalacją LPG 30 lat temu niż dziś, ale to się może zmienić już bardzo niedługo

Entuzjazm niektórych potencjalnych chętnych do rozpoczęcia oszczędzania studzą koszty, jakie trzeba ponieść na początek. Konwersja ciężarówki to wydatek rzędu 10 tys. dolarów, postawienie własnej stacji – już 50 tys. Kalkulacje pokazują jednak zazwyczaj, że tego rodzaju nakłady szybko się zwrócą – firma Student Transportation of America zarządza flotą 10 tys. autobusów szkolnych w 16 stanach USA i kanadyjskim Ontario, a 435 z jej pojazdów, pracujących w Omaha (w Nebrasce), przerobiono na napęd LPG. Operator płaci 1,4 dolara za galon paliwa, przy czym w cenę wliczony jest koszt stworzenia i utrzymania infrastruktury tankującej, a i tak cena LPG to mniej niż połowa ceny oleju napędowego. Oszczędności trafiają do szkół, które dzięki temu remontują swoje placówki i zapewniają uczniom wszelkie pomoce naukowe, których ci potrzebują, by uczyć się efektywniej i w lepszych warunkach.

Ze względu na właściwości autogazu i jego wpływ na silniki, oszczędności nie ograniczają się do niższych rachunków za paliwo. Dzięki „czystszemu”, łagodniejszemu procesowi spalania, flotowcy mogą sobie pozwolić do wydłużenia przebiegów między wymianami oleju w zarządzanych przez siebie pojazdów z 4000 do 7000 mil, a poza tym silniki gazowe mają mniej pojemne układy smarowania niż odpowiedniki dieslowskie, więc olej nie tylko wymienia się rzadziej, ale też kupuje się go mniej. Przez sześć lat, jakie pojazd średnio spędza we flocie, nim trafi „na przemiał”, przełoży się to na odczuwalne zmniejszenie kosztów, a poza tym zyskuje środowisko (bo w końcu przepracowany olej trzeba jeszcze jakoś zutylizować). No i oczywiście jest jeszcze zmniejszona emisja CO₂ – firma Dish Network konwertowała 200 ze swoich 5000 pojazdów na napęd gazowy i odnotowała spadek emisji gazu cieplarnianego w stopniu porównywalnym do wyrośnięcia 200 tys. nowych drzew pochłaniających dwutlenek węgla z atmosfery.

A co z kierowcami indywidualnymi? Po pierwsze, cena LPG nie jest dla nich tak atrakcyjna, jak dla nabywców flotowych. Dzięki nadwyżkom produktu na rynku to się może szybko zmienić, ale pozostaje kwestia niedostatecznie rozbudowanej infrastruktury – w USA jest tylko ok. 2500 publicznych stacji tankowania autogazu, co stanowi kroplę w morzu możliwości (bo potrzeb nie będzie, póki stacje nie powstaną). Tutaj szanse na rozwój nie są tak oczywiste, bo branża pozostaje podzielona i rozproszona – brakuje skoordynowanych działań i długofalowej polityki wsparcia. W zamian są inicjatywy lokalne, te jednak z natury rzeczy mają ograniczony zasięg i nierównomierne tempo. Sprężonym gazem ziemnym zainteresowały się wielkie koncerny paliwowe (np. ExxonMobil), wspierając branżę swoim zapleczem finansowo-logistycznym, LPG wciąż czeka na „pomocną dłoń” (choć trzeba przyznać, że powstają autogazowe organizacje branżowe, z wolna konsolidujące sektor i nadające mu ogólnokrajowy wymiar). W końcu nastąpi przełom, bo po co wpompowywać w ziemię paliwo, które pozwoliłoby milionom kierowców jeździć taniej i truć mniej?