Węże elastyczne w instalacjach LPG

Odporność na działanie gazu

Rura wewnętrzna jest badana pod kątem odporności chemicznej. Poddaje się ją 72-godzinnemu zanurzeniu w n-pentanie o temperaturze 23ºC (zgodnie z normą ISO 1817). Zmiana objętości próbki węża nie może przekraczać 20%, zmiana wytrzymałości na rozciąganie - 25%, a zmiana wydłużenia całkowitego - 30%. Później, po okresie przechowywania węża w powietrzu o temperaturze 40ºC przez 48 godzin, sprawdza się masę węża. Jej wartość nie może się zmniejszyć o więcej niż 5% (w porównaniu z masą początkową).

Zewnętrzną warstwę węża (osłonę) bada się pod kątem odporności na n-heksan, w którym próbka przebywa 72 godziny (w temperaturze 23ºC). W przypadku osłony dopuszcza się większą tolerancję zmian parametrów mechanicznych niż w przypadku rury wewnętrznej: maksymalną zmianę objętości o 30%, maksymalną zmianę wytrzymałości na rozciąganie o 35%, a maksymalną zmianę wydłużenia całkowitego o 35%.

fot. gazeo.plKolejny odcinek węża LPG za filtrem fazy gazowej do czujnika ciśnienia i temperatury gazu

Odporność na starzenie

Rurę wewnętrzną węża LPG, zgodnie z regulaminem 67, poddaje się jeszcze badaniu odporności na starzenie wg normy ISO 188. Próba ta polega na pozostawieniu węża LPG (przez 168 godzin) w temperaturze 115ºC. Jeśli zakres temperatur pracy badanego węża wykracza poza wspomniany na początku przedział -25 do 125ºC to temperaturę do tej próby określa się odejmując 10ºC od maksymalnej temperatury w jakiej będzie pracował przewód. Po takiej próbie wąż wewnętrzny nie może wykazywać zmiany wytrzymałości na rozciąganie większej niż 25%, a maksymalna zmiana wydłużenia całkowitego nie może być większa niż 30%.

Zgodnie z normą ISO 188 bada się także odporność na starzenie osłony, wystawiając ją na działanie temperatury 115ºC w czasie 336 godzin. Po badaniu maksymalna zmiana wytrzymałości na rozciąganie może wynosić 25%, a maksymalna zmiana wydłużenia całkowitego - 30%.

Odporność na ozon

Zgodnie z normą ISO 1431/1 wykonuje się próbę odporności osłony węża na ozon. Rozciągnięte do wydłużenia 20% próbki poddaje się działaniu powietrza o temperaturze 40ºC i zawartości ozonu 50 ppm w okresie 120 godzin. Po wykonaniu tej próby próbki nie mogą wykazywać pęknięć.

fot. gazeo.plKońcowy odcinek węża LPG łączy czujnik ciśnienia i temperatury gazu z listwą wtryskową LPG

Szczelność węży LPG

Bardzo ważna jest gazoszczelność węży LPG. Próba sprawdzająca ten parametr polega na podłączeniu węża o długości 1 m do zbiornika z ciekłym propanem o temperaturze 23 ±2ºC zgodnie z metodą opisaną w normie ISO 4080. Przez 24 godziny monitoruje się ubytek gazu zamkniętego w wężu. Nie może on być w tym czasie większy niż 95 cm³ na 1 metr przewodu. Oznacza to, że w ciągu jednej godziny ubytek gazu nie może być większy niż 3,96 cm³.

Węże stosowane w motoryzacji, w tym także w gazowych układach zasilania, są badane także pod kątem odporności ogniowej wg norm DIN. Muszą charakteryzować się zdolnością do samogaśnięcia, a w trakcie ich palenia nie mogą wydzielać się żadne szkodliwe dla ludzi substancje.

Długość niskociśnieniowego węża LPG w samochodzie rzadko przekracza 1 m, stanowiąc ułamek procenta kosztów całej instalacji gazowej. Lista wymagań dla tak banalnego elementu jest bardzo obszerna. Okazuje się, że nie są one pozbawione sensu, bo w przypadku kolizji drogowej, kiedy przemieszczenia elementów w komorze silnikowej są często bardzo duże rzadko dochodzi do rozszczelnienia instalacji gazowej, w tym jej części niskociśnieniowej, której elementy są połączone wężami LPG. Już niebawem zweryfikujemy ich działanie, publikując kolejne materiały edukacyjne oraz relację z testu zderzeniowego samochodów zasilanych LPG.