Microcab H2EV - jaskółka uwięziona

MicrocabH2EV - ładny czy nieładny, to rzecz indywidualnych upodobań

Ekologiczny H2EV spoczywa na platformie zaprojektowanej przez Microcab i firmę Delta Motorsport, a wykonanej z aluminium przez Lotusa - specjalistę z dziedziny nowoczesnych podwozi. Zamontowano tam wysokotemperaturowe ogniwo produkcji Serenergy Serenus o mocy ciągłej 3 kW, w którym sprężony do 350 barów wodór służy do wytwarzania energii elektrycznej. Prąd nie jest jednak na bieżąco przekazywany do silnika, a z niego na koła, lecz trafia do przechowalni, jaką jest akumulator litowo-jonowy o pojemności 4,3 kWh. Pomijając proces produkcji H₂, autko jest więc absolutnie bezemisyjne i niezależne od dymiących elektrowni węglowych. Architektura podwozia pozwala jednak na montaż wyłącznie elektrycznego zespołu napędowego i ładowanie ogniw z gniazdka.

MicrocabH2EV - pudełkowate kształty i wysokie nadwozie gwarantują pasażerom warunki nie uwłaczające ludzkiej godności

MicrocabH2EV - pod względem wykorzystania wnętrza może być wzorem dla modeli największych koncernów, pod względem projektu deski rozdzielczej - wręcz przeciwnie

Najmłodsze dziecko Microcab to istny mikrus, choć o dobrze zagospodarowanym wnętrzu. Mierząc 3,5 m długości, 1,7 m wysokości i 1,6 m szerokości, H2EV waży tylko 750 kg (z ogniwem i akumulatorami!) i mieści czworo pasażerów. Twórcy przewidzieli dla niego trzy możliwe zastosowania: jako klasyczny samochód prywatny, dwumiejscowy van zdolny przewieźć 200 kg ładunku oraz... taksówka oferująca przestrzeń dla dwóch lub trzech osób i ich bagażu. O ile pewną przeszkodą może być zaledwie dwoje drzwi wejściowych, pomocna powinna okazać się płaska, równa na całej powierzchni podłoga kabiny. Nieco odstręczająca może natomiast wydawać się deska rozdzielcza - monolityczna, plastikowa „wydmuszka” z zestawem prostych przełączników. Forma podporządkowana funkcji i to musi wystarczyć.

MicrocabH2EV - stacja w Swindon to jego naturalne środowisko, niestety jednak auto jest do niej uwiązane

Zawiedziony będzie natomiast ten, kto oczekiwałby po wodorowym maluchu oszałamiających osiągów. Dwa silniki prądu stałego, wprawiające auto w ruch, rozwijają moc szczytową 40 kW (54 KM), przenoszoną na przednie koła za pośrednictwem układu pasowego. Wystarcza to na rozwinięcie prędkości maksymalnej w granicach 90 km/h, zaś zgromadzona w bateriach energia pozwala na jednym tankowaniu najpowszechniejszego pierwiastka we wszechświecie (zbiornik mieści go w ilości 1,8 kg) pokonać odległość do ok. 190 km. Całkiem przyzwoicie, przynajmniej w porównaniu do współczesnych modeli elektrycznych o podobnych gabarytach. Problem jedynie w tym, że klasyczne EV można naładować poprzez wetknięcie wtyczki niemal wszędzie, a samochód z ogniwem potrzebuje specjalistycznej stacji. W Wielkiej Brytanii, gdzie narodził się Microcab H2EV, jest na razie jeden taki obiekt, zlokalizowany w Swindon, w pobliżu brytyjskich zakładów Hondy, która produkuje własny model z wodorowym ogniwem paliwowym - FCX Clarity. I to jest niestety największa przeszkoda na drodze do rychłego upowszechnienia się ekologicznego napędu wykorzystującego wodór. Skoro jednak pojawiają się nowe konstrukcje, w tunelu wciąż widać światełko nadziei.